Werkervaringen

En zo ben ik inmiddels een maandje of drie aan de slag. Ik maak de uurtjes waarvoor ik ben ingepland. Volgens afspraak.

Ervaringen delen

En zo ben ik inmiddels een maandje of drie aan de slag. Ik maak de uurtjes waarvoor ik ben ingepland. Volgens afspraak. De teller staat op zeven uur in de week. Zonder dat ik een hele dag werk, want dat trek ik niet. Uiteindelijk zou ik op 15 uur moeten uitkomen. Het werk is best uitdagend. Ik heb een baan in een zorgorganisatie met mensen met een verstandelijke beperking. Het werk gaat nooit helemaal volgens een strak plan. Ik zit vast in de begeleidingsgroep en soms doe ik een andere dienst. Wat dan ook een totaal andere dynamiek oplevert. Wat centraal staat is de zorg voor anderen. In het huis waar ik werk wonen vier mensen met zowel een verstandelijke als een lichamelijke beperking, dat maakt het zwaar. Je bent er voor hen. En als ik me dan niet helemaal oké voel, trekt dat gelijk een wissel op mijn energie. Werk vraagt natuurlijk sowieso energie.

Goed gesprek

Soms denk ik dat het wel eens te veel is. Dan twijfel ik. Houd ik dit wel vol? Is dit echt wat en hoe ik het wil? Durf ik een ander pad of andere boeg te kiezen? Ik heb gisteren gesproken met mijn leidinggevende en aangekaart dat ik het werk eigenlijk te zwaar vind. Ik werd direct emotioneel, want ik word weer geconfronteerd met mijn grenzen. Met dat wat ik niet kan terwijl ik het zo graag wil. Gelukkig dacht de teamleider mee en gaf meteen aan dat hij mij minder in ging plannen. Én hij gaf aan dat er een vacature vrijkomt in een andere woning. Direct een gesprek gehad met de persoonlijk begeleider van dat huis. En ik mag daar 9 oktober starten! Zo fijn! Mijn taak is te zorgen voor een prettige sfeer, te luisteren naar de verhalen van bewoners en te koken. Check! Goed gedaan van mezelf, vind ik. Gesprek aangegaan en niet te lang getwijfeld.

Lunch en korte wandeling

Wat is jullie ervaring als je weer aan het werk gaat? Het lijkt me fijn met gelijkgestemden ervaringen te delen. Daar zou ik veel aan hebben. Ik kom ervoor het eiland af. Zou het kunnen koppelen aan een bezoek aan het ziekenhuis in Amsterdam als ik weer een aderlating krijg om ijzerstapeling te voorkomen. Ben benieuwd wie van de lezers ook zin heeft om te ontmoeten en ervaringen te delen. Het gaat niet om het hebben van AA of PNH of dat je een stamceltransplantatie hebt gehad. Wat mij betreft draait het om terug aan het werk gaan na een ziekteperiode. Of werken met een chronische ziekte. Ergens op een dag in oktober of november? Goed om te bespreken met een lunch en korte stads- of polderwandeling. Ik begreep van de contactgroep dat zij zo’n initiatief graag willen ondersteunen in het kader van lotgenotencontact. Ga je mee wandelen en lunchen?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *